سادگيه اگه با كمال خونسردي براشون آرزوي خوشبختي كنيم
هممون مي دونيم كه توي سن جووني همونطور كه مثلا خيلي از هورمونها فعال ميشن و فرد وارد دوره بلوغ ميشه،همونطور هم به جنس مخالف توجه و تمايل پيدا ميكنه. براي همينه كه روانشناسان به علاقه هاي توي اين سن ميگن: عشق هورموني!
من فكر ميكنم اگه فرض كنيم اين علاقه از روي خواسته هاي جنسي نبوده و صرفا يك هيجان زدگي و سوء تفاهم اين دوستمون با خودش و طرف مقابلش در مورد علاقه اي كه ايجاد شده هم نبوده ، بازهم كافي نيست تازه اگه به ازدواج منتهي بشه. من خودم همسرم رو عاشقانه دوست دارم و كنار اون احساس ميكنم اگه دنيا به من پشت كنه من هيچ نگراني ندارم چون اون رو دارم ولي عشق اصلا كافي نيست ،
